امید و آرزو راهگشای مومن در زندگی بسیار سخت و پر از آفت آخرالزمان – حوزه علمیه احناف خواف

ایشان در مقدمه سخنان خویش بیان کرد: امروزه مشکلات زیادی جهان را فراگرفته است. انسان‌ها پیشرفت‌های بسیار چشم‌گیری داشته‌اند و از لحاظ تکنولوژی به موفقیت‌های بسیار مهمی رسیده‌اند که شاید انسانِ صدسال پیش، تفکر این همه پیشرفت را نداشت. متاسفانه در کنار این همه پیشرفت، ضعف ارزش‌های انسانی، زیادبودن ذلت و خواری، افزایش تمایلات نژادپرستانه و خصمانه، ضعف احترام به کرامت انسانی در جوامع مختلف، رو به‌رشد است و متاسفانه در بین مسلمان‌ها هم این مطلب رسوخ کرده‌ است و بی‌خانمانی، قتل، تجاوز به نوامیس، انحصار‌طلبی و کارهایی که هرگز شایسته یک مسلمان نیست در جامعه اسلامی و در بین مسلمان‌ها هم به‌وجود آمده است. ایشان افزود: علمای اسلام، امید به رحمت‌های پروردگار، توجه به انعاماتی که خدای متعال برای انسان فراهم کرده‌ است را راه‌گشای بسیاری از این مشکلات و گرفتاری‌ها می‌دانند.مدرس حوزه علمیه احناف خواف در مورد آرزو و وظیفه ما نسبت به آن این‌گونه توضیح داد: آرزو، یعنی گمان دست‌یافتن به اموری که باعث خرسندی و مسرت انسان می‌گردد. هر آرزویی که فقط برای گمان و توقف اصول اسباب، خرسند‌کننده باشد این توقف و یا گمان، زندگی و پویایی را در انسان به‌وجود می آورد و انسان را تشویق و تحریک می‌کند که به آن مساله مسرت‌بخش خود دست پیدا کند. به طور کلی گفته می‌شود که اگر آرزو نباشد کاری هم انجام نمی‌گیرد، اما برخی از انسان‌ها تمام همّ و غم خود را در آرزوهایی که دارند وابسته به دنیای خودشان می‌دانند و توجهی به عمل برای آخرت ندارند. اینجاست که اسلام با چنین آرزویی و چنین فردی مخالف است. خدای متعال هم نهایتاً به آنها می‌فرماید: “ذرهم یاکلوا ویتمتعوا و یلههم‌ العمل فسوف یعلمون”  آن‌ها را به حالت خودشان رها کنید هر کاری را که  می‌خواهند انجام دهند. مثل حیوانات در خوردن‌شان، رفتارهای کاملاً حیوانی داشته باشند و صرفاً هواهای نفسانی آنها بر آنها حکومت کند، اما عاقبت کار را به زودی خواهند دانست.ایشان در ادامه تصریح کرد: امید بدون عمل، یک ادعای پوچ است. امید مومن همواره با عمل و تلاش و تکاپو است و خداوند می‌فرماید: آنهایی که امیدوار هستند، هم باید عمل صالح انجام دهند و هم اینکه از شرک پرهیز کنند، یعنی خدای یگانه و یکتا را بپرستند، ایمان و عمل صالح را همراه داشته باشند. در جای دیگر خداوند متعال می‌فرماید: “ان الذین آمنوا والذین هاجروا و جاهدوا فی سبیل الله اولئک یرجون رحمة الله والله غفو رحیم” آنان که ایمان آوردند و در مسیر بندگی خدا هجرت کردند و جهاد در راه خدا نمودند اینها امیدوار رحمت پروردگارند، یعنی امید تنها کافی نیست بلکه برای رسیدن به آنچه که انسان آرزو دارد باید تلاش‌های بسیار کند و  خدای خود را بسیار آمرزنده و مهربان خواهند یافت.مولوی دکتر عصار خاطرنشان کرد: علامه ابن قیم در مدارج السالکین می‌فرماید: یک امید داریم و یک تمنای دل، امید همواره با عمل همراه است. کسی که امید دارد به دنبال این است که اهل عمل باشد اما آنهایی که تمنای دل دارند فکر می‌کنند آرزوهایی دارند اما هیچ تلاش و کوششی برای دست یافتن به آن آرزو نمی‌کنند.خدای متعال در مورد کسانی که از او ناامیدند می‌فرماید: “اِنّه لاییأس من روح الله الاّ القوم الکافرون” فقط کفار از رحمت پروردگار ناامید هستند. در جایی دیگر خدای کریم می‌فرماید: “ومن یقنت من رحمة ربه الاّ الضالون” کی هست که ناامید از رحمت‌های پروردگارش باشد غیر از افراد گمراه.

ایشان ادامه داد: انسان‌هایی که به پروردگار خود امید دارند آرزوهای آنها، آرزوهای موفقیت‌های بعدی آنها را فراهم می‌کند. اگر به مشکل و گرفتاری دچار شوند این آیه را در نظر دارند لاتحسبوه شرا لکم بل هو خیر لکم ” فکر نکنید که این‌ها برای شما بد است، بلکه این‌ها برای شما خیلی بهتر است. قرآن می فرماید که خیلی چیزها هست که شما آن را بد می‌پندارید اما در نزد پروردگار شما آن برای شما بهتر است و خیلی چیزها هست که شما گمان می‌کنید که آن برای شما بهتر است اما برای شما شر است.

ایشان در پایان افزود: امید و آرزو برای تک‌تک افراد باعث می‌شود انسان‌ها این را یقین کنند که همیشه پیروز خواهند بود و خدای متعال لشکریان مومن و سربازان اهل ایمان را پیروز خواهد کرد. هر کس که بیماری دارد از خدای خود درخواست می‌کند که خدا او را شفا بدهد. اگر کوتاهی کردند و گناهی انجام دادند به رحمت‌های پروردگار خود امیدوارند و این آیه را به یاد می‌آورند “قل یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لا تقنطوا من رحمة الله ان الله یغفر الذنوب جمیعا انه هوالغفور الرحیم” ای انسان‌هایی که اسراف و کوتاهی کردید ناامید نباشید، همانا خداوند آمرزنده گناهان است. وقتی تک‌تک افراد یک جامعه امید و آرزوی درست و مثبتی در روند زندگی خودشان داشته باشند، خانواده‌ها آرزوهای مثبت خواهند داشت و احساسات مثبت در آنها پخش خواهد شد و جامعه‌ای که خانواده‌ها امید و آرزو‌های مفید داشته باشد آن جامعه رو به پیشرفت و ترقی و رو به تعالی و کامیابی است.

اشتراک گذاری