خداوند متعال می‌فرماید: “یرفع الله الذین آمنوا منکم والذین اوتوا العلم درجات” خداوند متعال به اهل علم درجات عالی عنایت کرده است؛ اگرچه الله تعالی این فضل را به همه مومنین داده است اما فضل الله نسبت به علما بیش از دیگران است.ایشان افزودند: علت اینکه فضل الله نسبت به علما بیش از دیگران است بدین جهت است که عده‌ای دنبال سرمایه و عده‌ای دنبال پست و مقام هستند، اما علما دنبال هدایت مردم و سوق‌دادن آنها به طرف الله هستند.سیدنا علی(رض) می‌فرمایند: علما باقی هستند تا وقتی‌که زمانه باقیست. درست است اجساد آنها از میان رفته اما آثار آنها موجود است.مولانا مطهری تصریح کردند: از آثار مرحوم مولانا علی‌بایی، حوزه‌های علمیه، طلاب و فرزندانی‌ست که از خود باقی گذاشتند. از یک طرف این ضایعه سنگینی برای امت اسلامی است، اما از طرفی خوشحالیم که باقیات‌الصالحات از خود باقی گذاشتند.ایشان بر اهمیت وحدت تاکید فرمودند و افزودند: آنچه وظیفه ماست این است که همانطور مولانا علی‌بایی(رح) منادی وحدت بودند، علما و مردم عزیز نیز باید این راه را ادامه دهند و از اختلاف و تفرقه پرهیز کنند.ایشان ادامه دادند: اگر قدس شریف را می‌بینیم که به این وضعیت افتاده است بدین جهت است که امت اسلامی در اختلاف و تشدّد بسر می‌برند و این باعث شده ترامپ خبیث حکمی را صادر کند و پایتخت اسرائیل را به قدس شریف انتقال دهد.مدیریت محترم حوزه علمیه احناف خواف تاکید کردند: عزت، امنیت و آرامش در گرو وحدت و اخوت اسلامی است. باید شکر این امنیت و وحدت را به جا آوریم و بیش از پیش به دنبال وحدت عملی باشیم و همدیگر را درک کنیم.ایشان افزودند: مولانا علی‌بایی(رح) از شاگردان صدیق و اولیه حضرت مولانا خواجه شمس‌الدین مطهری(رحمه‌الله) بودند. ایشان سمت‌های مختلفی داشتند؛ مسئولیت حوزه‌های انوارالعلوم خیرآباد و دارالعلوم اسلامی ریزه و امام جمعه مشهدریزه بودند. در اواخر عمر ایشان که خدمت ایشان آمدیم و در مورد مسئولیت‌های ایشان پرسیدیم فرمودند: الحمدلله در حیات خود مسئولیت‌ها را تقسیم کردم؛ مسئول حوزه انوارالعلوم مولوی حافظ عبدالمجید رجبعلی‌زاده هستند؛ مسئولیت حوزه دارالعلوم اسلامی ریزه را به مولوی حامد شیخ‌جامی سپردم و امامت جمعه را به فرزندم مولوی عبدالکریم سپردم و این روال به همین صورت ادامه داشته باشد و حاج آقای رضایی همین را اعلام خواهند کرد.
الله متعال روح این عالم ربانی را در بهترین جوار رحمت‌های خویش جای دهد.
