به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی احناف خواف، مولانا حبیب‌الرحمان مطهری، مدیریت حوزه علمیه احناف خواف، در خطبه‌های نماز جمعه (۱۲ اسفندماه ۱۴۰۱) شهر باخرز، پیرامون موضوع عدل و ظلم به ایراد سخن پرداختند.
ایشان در ابتدای سخن، ضمن آرزوی سلامتی برای تمام مریضان و امام جمعه شهر باخرز، فرمودند: دو صفت است که اهل علم، اهل عقل و اهل دانش، بر خوبی یکی از آن دو صفت و بدی یکی دیگر از این صفات، اتفاق دارند.
آن دو صفت، یکی صفت عدل و دیگری صفت ظلم می‌باشد.
همه معتقدند که صفت عدل و عدالت، اگر در جامعه، افراد و حکومت‌ها باشد، بهترین صفت است اما اگر ضد آن که ظلم و ضایع کردن حق دیگران است؛ در جایی باشد، زشت‌ترین و بدترین صفت است.
از این جهت می‌بینیم که خدای متعال نسبت به ظلم خیلی تاکید کرده است و نسبت به ظالمین، وعیدها و عذاب‌های سختی را بیان نموده است.
خداب متعال برای کسانی که حقوق دیگران را ضایع می‌کنند و آن را نادیده می‌گیرند، بدترین عذاب‌ها را در قرآن بیان کرده است.
انواع و اقسام ظلم
علما می‌فرمایند: ظلم، انواع و اقسام مختلفی دارد، یک ظلم نسبت به الله، یک ظلم نسبت به نفس و یک ظلم نسبت به حقوق مردم و دیگران می‌باشد.
مدیریت حوزه علمیه احناف خواف افزودند: ظلم نسبت به الله این است که کسی به خداوند شرک بیاورد.
اگر کسی به خالق و مالک خود شریک بیاورد، بدترین ظلم را نسبت به الله کرده است.
آن خدایی که به ما نعمت وجود، ایمان و نعمت‌های مختلف داده است، حال ما بیاییم و او را انکار کنیم و برای او شریک قائل شویم، این بدترین ظلم است که خدای متعال چنین ظلمی را نمی‌آمرزد.
خدای متعال می‌فرماید: شرک، ظلم بسیار بزرگی است که آن را خدا نمی‌آمرزد.
اگر منعم واقعی خود را منکر شویم، این عمل، بدترین ظلم است.
خدای متعال از صحت، عمر و مال انسان سوال می‌کند
اما خیلی از انسان‌ها هستند که نسبت به نفس خود ظالم هستند.
الله متعال می‌فرماید: بعضی انسان‌ها در امر خیرات و اعمال صالح سبقت می‌گیرند و بعضی نسبت به نفس خود ظلم می‌کنند و بعضی میانه‌رو هستند.
ظلم به نفس بدین معناست که وقتی خدای متعال به ما عمری عنایت فرموده است، به ما صحت و سلامتی، عافیت، روزی و مال داده است، حال ما کوتاهی کنیم و از آن به خوبی استفاده نکنیم.
مولانا حبیب‌الرحمان مطهری بیان داشتند: در حدیث آمده است که خدای متعال از صحت، عمر و مال انسان سوال می‌کند.
کوتاهی در امر عبادت و از صحت و سلامتی استفاده نکردن، ظلم بزرگی است.
وقتی خداوند به ما صحت و سلامتی داده است، ما موظف هستیم که آن را حفظ کنیم، زیرا؛ اگر اگر صحت و سلامتی نباشد، طاعت و عبادت الله انجام نمی‌گیرد.
بعضی از افراد هستند که خداوند متعال به آنان مال زیادی عطاء کرده است اما نسبت به اهل و خانواده‌ی خود توجهی ندارند.
در حدیث آمده است که اگر خداوند به انسان مالی داده است، باید آثار آن مال در انسان ظاهر باشد.
درست که اسراف ممنوع است اما در حد جواز شرعی می‌شود از مال استفاده کرد.
این‌ها در تحت ظلم به نفس می‌باشد و خداوند این ظلم را مواخذه خواهد کرد.
اهل سنت مطالبات و حقوقی از قبیل حقوق شهروندی دارند و مسئولین باید این مطلب را رعایت کنند
ایشان تصریح کردند: دیگر مورد ظلم، ظلم به مردم می‌باشد.
اگر به افرادی که حقوق مالی و قانونی دارند توجهی نشد، این هم ظلم است.
اگر کسی از کسی دیگر مال یا حقوقی را ضایع کند یا به عنوان مثال، زن و شوهر حقوق یکدیگر را ضایع کنند، این‌ها در تحت حقوق‌الناس داخل است.
اگر کسی بر گردن ما حقی دارد که ما باید آن را اداء کنیم و اداء نمی‌کنیم، در این صورت ما ظالم هستیم.
عموماً علمای اهل سنت، مطالبات اهل سنت را بیان می‌کنند، زیرا؛ اهل سنت مطالبات و حقوقی از قبیل حقوق شهروندی دارند و مسئولین باید این مطلب را رعایت کنند.
هرکسی که این حقوق را رعایت نکند، در تحت این آیات ظلم داخل است.
در معنای عام لازم است که همه‌ی اهل ایمان و مومنین، این صفت ظلم را از خود دور کنند.
باید سعی و تلاش ما بر این باشد که اگر کسی بر کسی دیگر حقی دارد، مانند: حق پدر و فرزند بر یکدیگر، زوجین نسبت به هم، اقوام و خویشان و… باید این حق اداء شود.
عدالت بهترین چیز است که اگر عدالت در جامعه‌ای باشد، آرامش و اطمینان می‌آورد، همه به یکدیگر امیدوار می‌شوند و این اعتقاد را داشته باشیم که ظلم پایدار نیست.
باید سعی کنیم که در موقع رفتن از این دنیا، از دیگران حقی بر گردن ما نباشد.
