به گزارش پایگاه اطلاع رسانی احناف خواف، مولوی گل محمد منصوری، در مراسم نماز جمعه ۱۸ مهرماه ۱۴۰۴ اهل سنت شهر خواف، با تلاوت آیات(أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْكَهْفِ وَالرَّقِيمِ كَانُوا مِنْ آيَاتِنَا عَجَبًا)(إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلَى الْكَهْفِ فَقَالُوا رَبَّنَا آتِنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَهَيِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَدًا) پیرامون حفظ اعتقادات و پایداری بر ایمان به ایراد سخن پرداخت.
مدرس حوزه علمیه احناف خواف در آغاز سخن بیان داشت: محور دعوت تمام انبیا سه چیز مشترک بود که عبارتند از توحید، نبوت و معاد. اما در هر زمان و تاریخ، مخالفینی بودند که در برابر این سه محور موضع می‌گرفتند. سرتاسر قرآن مملوء از دلایل عقلی و نقلی برای اثبات این سه مطلب وجود دارد. گاهی زمزمه‌هایی ناشی از بی‌اطلاعی یا لجاجت، شنیده می‌شود که در طول تاریخ نیز این موارد وجود داشته است اما بحث عمده‌ی این آیات، بحث اثبات قیامت است.
سخنران نماز جمعه خواف ادامه داد: در دوران حضرت عزیر نبی(ع)، برخی افراد پیدا شدند که قیامت را انکار می‌کردند. خدای متعال برای اثبات این مطلب، جان حضرت عزیر(ع) را گرفت و بعد از ۱۰۰ سال او را از خواب بیدار کرد. این واقعه خود نمونه‌‌ای از این بود که قیامتی وجود دارد. خدای متعال در سوره‌ی کهف، چند بحث بیان می‌کند و از آن نتیجه می‌گیرد.
ایشان خاطر نشان کرد: علت نزول سوره‌ی کهف این بود که مشرکین مکه به مدینه آمدند و علمای یهود سوال کردند که فردی در مکه ادعای پیامبری کرده است، از کجا بفهمیم که راست می‌گوید یا خیر؟ علمای یهود گفتند: اگر به سه سوال شما پاسخ داد، راست می‌گوید. از او در مورد روح، ذوالقرنین و اصحاب کهف سوال کنید و اگر جواب داد، بدانید که راست می‌گوید.
مولوی منصوری ادامه داد: خداوند به وسیله‌ی سوره‌ی کهف، تفکر برخی افراد که از قبور اولیا و نیکان، تبرک و استعانت می‌جویند و مردم آن زمان که به نام اصحاب کهف استعانت می‌جستند را می‌خواهد از بین ببرد. اصحاب کهف جوانانی بودند که دارای جایگاه والا در حکومت بودند و به خاطر توحید و دوری از بت پرستی به غار پناه بردند و از شهر خود فرار کردند. همیشه قدرت‌های ظالم، برای خنثی کردن تهدیدات علیه حکومتشان، دو روش دارند، اول تطمیع می‌کنند و بعد از آن تهدید را به کار می‌گیرند.
مدرس حوزه علمیه احناف خواف افزود: حاکم وقت، ابتدا خواست جوانان اصحاب کهف را تطمیع کند اما وقتی اثری نداشت، از تهدید استفاده کرد. این جوانان عقیده توحید را بر پست و مقام ترجیح دادند. اصحاب کهف بعد از گذراندن مسیر زیاد به غاری پناه بردند و به درگاه خداوند دو مناجات کردند؛ اول این‌که خدایا از جانب خود رحمتی به ما عطا کن و دوم این‌که مشکل ما را آسان بگردان. این درسی برای ماست که همیشه با خدا ارتباط داشته باشیم و دوم این‌که که همیشه بر خدا توکل کنیم.
سخنران نماز جمعه خواف تصریح کرد: دوران جوانی بسیار ارزشمند است و دشمن نیز از همین فرصت می‌خواهد استفاده کند و با ایجاد شبهه، ایمان جوانان را هدف قرار می‌دهد. اگر جوان با ایمان باشد، بسیار ارزشمند است. اصحاب کهف ابتدا به خدا ایمان آوردند و خداوند نیز هدایت آنان را افزود. انابت، استقامت، ربط القلب از اسباب هدایت هستند که اصحاب کهف این ویژگی‌ها را داشتند.
ایشان گفت: فاصله بیدار شدن از خواب اصحاب کهف تا ولادت پیامبر(ص)، بیست سال بود. وقتی از خواب بیدار شدند، اظهار گله‌مندی از حکومت و قوم خود کردند چون آنان موحد بودند. بنده و مخلوق خودشان محتاج هستند و نمی‌توانند از کسی رفع حاجت کنند. همه‌ی اقسام عبادات باید برای خدا باشد.
مولوی منصوری بیان داشت: یکی از شرایط دعا این است که دل‌ها درست باشد و انسان امیدوار به قبولی دعا باشد. اگر انسان از مسیر حق تخطی کرد، هیچ یاری و نصرتی نصیب اون نمی‌شود. علم غیب مختص خداست و کسی جز خداوند علم غیب نمی‌داند و این اعتقاد اهل سنت است. اگر نذر برای غیر خدا باشد، خوردن آن نذر جایز نیست، پس بر این اعتقاد خود استوار باشیم.
یکی از درس‌های مهم سوره‌ی کهف، توکل برخداست. اگر دنیا برای ذلیل کردن انسان جمع شود، تا خدا نخواهد، مویی از سر انسان کم نمی‌شود و اگر دنیا برای عزتمندی ما جمع شد، تا خدا نخواهد، هیچ کس نمی‌تواند ما را عزتمند کند.
دیدگاهتان را بنویسید