◽️تاریخچه ورزش: اصل ورزش را از يونان دانسته‌اند، ولی 2500 سال قبل از ميلاد ورزش به وسيله چينی‌ها جهت درمان بيماری‌ها و طولانی‌كردن عمر به كار می‌رفته است.
اسلام نیز با ورزش مخالفتی که نکرده، بلکه به طرف ورزش و آمادگی جسمانی تشویق هم نموده است، مثلا در حدیثی رسول خدا (صلی الله علیه و سلم) می‌فرمایند: «الْمُؤْمِنُ الْقَوِيُّ، خَيْرٌ وَأَحَبُّ إِلَى اللهِ تعالي مِنَ الْمُؤْمِنِ الضَّعِيفِ» (مسلم، نسائی و …) قطعا در این روایت اشاره‌ای به طرف آمادگی جسمانی در کنار ایمان هم هست، یعنی مؤمن همان‌گونه که از لحاظ ایمانی باید قوی باشد از لحاظ جسمانی هم باید قدرت کافی در خود داشته باشد و این کار با ورزش به دست می‌آید، به همین دلیل در برخی احادیث به ورزش‌های خاصی مانند: شنا، اسب‌سواری، تیراندازی، دوومیدانی و کشتی اشاره شده است. در نتیجه ورزش هدفمند مورد توجه پیشوایان دین اسلام بوده و هست.
?️سخنی با ورزشکاران: یک ورزشکار قبل از اینکه قهرمان ورزشی شود باید قهرمان در اخلاق و رفتار باشد و زکات پیروزی‌اش را نیکی کردن به دیگران و احسان و گذشت قرار دهد. به همین جهت اوج توان جسمی و قدرتِ ورزشکار باید به جایی برسد که عمل به ارزش‌های انسانی را برای خود تکلیف و سرمشق بداند و سرلوحه زندگی خود قرار دهد.
برخی مواردی که اسلام و قرآن از یک ورزشکار تقاضا دارند عبارتند از: تقوا، بندگی خداوند متعال، دانش و بینش، گذشت و بخشش، حمایت از مظلوم، غلبه بر هوای نفس خصوصا کنترل غریزه قدرت‌طلبی، آمادگی برای به دست آوردن رزق حلال، کمک به همنوع، توجه به ارزش‌های انسانی و اخلاقی؛ در کنار این موارد یک ورزشکار باید از تكبر، خشونت، كينه‌ورزى، دوپينگ، نژادپرستى، فحاشى و تبانى در ورزش دوری کند.
به امید روزی که ورزشکاران ما نمونه و اسوه‌های عملی برای افراد دیگر خصوصا شاگردان‌شان باشند و در کنار ورزش نسبت به احکام الهی و سنت‌های گهربار پیامبر (صلی الله علیه و سلم) نیز توجهات کامل را داشته باشند.
✍️ محمد مکفی رودی
دیدگاهتان را بنویسید