راه نجات و برون‌رفت از بیماری کرونا، استعانت و اعتماد بر الله تعالی و نیز پیشگیری و رعایت نکات بهداشتی است.

وی در ترجمه و توضیح آیه فوق گفت: خداوند ذوالجلال می‌فرماید: آیا انسان‌ها گمان می‌کنند تا گفتند ما ایمان آوردیم به حال خود رها کرده می‌شوند و مورد امتحان قرار نمی‌گیرند؟! این یک واقعیت است که ما امت‌های گذشته را مورد امتحان قرار دادیم تا خدا آنان را كه راست گفته‏‌اند معلوم دارد و دروغگويان را نيز معلوم دارد.
مولوی نیکخوی خاطرنشان کرد:با توجه به این آیه نزول امتحانات به این خاطر است که مومنان واقعی از کفار و منافقان به علم ظهور و در مقام عمل شناخته شوند. امروز دنیا و بویژه مومنان مورد امتحان جدیدی که تازه اسم آن را هم نشنیده بودیم واقع شده است.  اما راه برون رفت و نجات از این آزمون چیست؟ با توجه به ضیق وقت نتیجه را اول عرض می کنم.
راه نجات و برون رفت استعانت و اعتماد بر الله تعالی و نیز پیشگیری و رعایت نکات بهداشتی است.
وی افزود: علوم روز و اطباء توصیه هایی دارند که شریعت نیز بر همین موارد تاکید نموده است. بنده اولا به مسئله پیشگیری اشاره ای داشته باشم. اسلام در بیماریهایی همچون طاعون و جذام توصیه به پیشگیری نموده است. در مسند امام احمد رحمه الله آمده که حضرت ابوهریره از رسول خدا صلی الله علیه و سلم روایت نمود که فرمودند: از کسی که به بیماری جزام دچار شده فرار کنید چنانچه از شیر می گریزید. همچنین در صحیح مسلم آمده است که در جماعتی از ثقیف که برای بیعت خدمت پیامبر آمده بودند مریض جذامی وجود داشت رسول الله صلی الله علیه و سلم سفارش کردند که ما با تو بیعت کردیم برگرد. ایشان به ما آموختند که ترک اسباب صحیح نیست. امااینکه این حساسیت شدید و مفرط باشد سبب اضطراب شود نیز اشتباه است. باید آرامش را حفظ کنیم متوجه رب الاسباب و ذاتی که مؤثر در اسباب است بشویم.
وی اشاره کرد: اطباء نسبت به آرامش شعارهایی مطرح می کنند: ما با کرونا می جنگیم، ما مقاوم هستیم. این روحیه دادن لازمی است اما اسلام طوری دیگر ما را به آرامش فرا می خواند. اسلام توصیه می کند که همه امور به دست الله تعالی است بر الله اعتماد بکنید و از الله استعانت بجویید. از حضرت عبدالله بن عمر رضی الله عنهما روایت است که رسول خدا فرمود: سرایت بیماری وجود ندارد و بدفالی اعتبار ندارد. مخاطب این حدیث کسانی هستند که به شدت به اسباب چسبیده و خدا را فراموش کرده اند. یک اعرابی از ایشان سؤال کرد: گاهی شتر گرگی وارد رمه ای می شود و همه شترها گرگ می شوند این سرایت نیست؟ پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمود این تقدیر است. چه کسی شتر اول را مریض کرد؟ یعنی تنها دنبال علتهای ظاهری نباشید گاهی سبب هست اما الله تعالی حفاظت می کند و گاهی سبب وجود ندارد و خداوند از عدم علت را ایجاد می کند.
مدرس حوزه علمیه احناف خواف گفت:کسانی که مبتلا به بیماری هستند در اجتماعات و محافل عمومی حاظر نشوند و در خانه به مراقبت بپردازند. این نوعی قرنطینه‌ی فردی است. در ترمذی شریف آمده که رسول خدا صلی الله علیه و سلم فرمود: اگر بیماری طاعون در سرزمینی آمد از شهر خارج نشوید و اگر در شهری بیماری وجود داشت در آن وارد نشوید.
وی به روایتی که ام المومنین عایشه صدیقه نقل فرمودند استناد نمود که: رسول خدا صلی الله علیه و سلم برای مومنی که مبتلا به چنین مریضی هست و خود را بخاطر حفاظت اجتماع حبس کرده و این را ثواب برای خود حساب می کند مزد شهید را وعده نمودند.
ایشان در بخش پایانی افزود: اولا توجه به اعمال داشته باشیم که یکی از آن موارد توبه و استغفار است. باعث هر مصیبت معصیت است لذا از گناهان به درگاه الله تعالی توبه کنیم چنانچه انبیاء الهی با وجود عصمت توبه و استغفار می کردند.توبه رحمت الله تعالی را لازم می آورد. ثانیا به کثرت بر پیامبر صلی الله علیه و سلم درود بفرستیم چرا که ایشان رحمة للعالمین هستند و درود بر ایشان باعث نزول رحمت الهی می شود. صدقه بدهیم و بسیار دعا بکنیم چرا که با صدقه و دعا بلا دفع می شود.