خود را به خدا بسپاریم تا هدایت شامل حال همه ما شود

ایشان در آغاز سخن به تشریح حدیث فوق پرداخت که رسول خدا(ص) فرمودند: وقتی کسی از خانه خود خارج می‌شود این دعای مختصر را بخواند که بسیار مفید خواهد بود؛ بگوید: “بسم الله توکلت علی الله و لا حول ولا قوة الا بالله” نتیجه‌های مطلوبی در این دعا هست که اگر انسان آن را از روی اعتقاد و فهم بگوید حاصل آن را می‌بیند. “بسم الله” به نام خدا از خانه خارج می‌شوم و یا فلان‌کار را آغاز می‌کنم. “توکلت علی الله” خود را به خدای خودم می‌سپارم، “و لا حول ولا قوة الا بالله” و هیچ برگشتی از گناه و معصیت وجود ندارد و هیچ قدرت و توانی هم بر انجام عبادت نیست مگر با یاری خدا.
رسول الله(ص) می‌فرمایند: انسان که این دعا را می‌خواند از جانب رب‌العالمین اعلام می‌شود: “هُدیتَ، تو هدایت شدی، کُفیتَ، تو کفایت شدی” یعنی دیگر تو نیازی به مخلوقات پیدا نخواهی کرد.
مولوی باهیئت افزود: انسان وقتی از ته دل، خود را به خدا می‌سپارد و اعتقاد او این است که “و من یتوکل علی الله فهو حسبه” هر کس خود را به خدا بسپارد خدا برایش کافی است، دیگر نیازی به مخلوقات الهی پیدا نخواهد کرد. از جانب رب‌العالمین گفته می‌شود که تو حفاظت شدی. فقط با گفتن این دعای مختصر: “بسم الله توکلت علی الله و لا حول ولا قوه الا بالله”، نعمت ارزشمند هدایت، کفایت و حفاظت از جانب رب‌العالمین حاصل می‌شود.
ایشان خاطر نشان کرد: هدایت از جانب رب‌العالمین در زمانه‌ای که شیاطین جنی و انسی از همه‌ی جوانب هجوم می‌آورند بسیار ارزشمند است. گاهی فرزند یک خانواده در جلوی پدر و مادرش در گوشه خانه نشسته و به بیراهه می‌رود اما پدر و مادر متوجه نیستند. فرزند معلوم نیست در کدام کانال و شبکه‌های مجازی جستجو می‌کند و معلوم نیست چه فسادی را دنبال می‌کند. در چنین مواقعی و چنین زمان‌هایی که من و شما به آن دچار شده‌ایم، یعنی دست هر نوجوانی موبایل پیشرفته است، در اختیار هر نوجوانی به بهانه‌های مختلف فضای مجازی است، نیاز است که به خدا بگوییم که اگر تو مرا هدایت نکنی دشمنان تو مرا گمراه خواهند کرد. خود را به خدا بسپاریم تا هدایت شامل حال همه ما شود.
مدرس حوزه علمیه احناف خواف در مورد شرایط اسفناک اقتصادی گفت: در موقعیتی قرار داریم که وضعیت اقتصادیِ خوبی نیست و مردم با تورم و گرانی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. و مسئولین هم جلسه می‌‌گیرند و جلسات آن‌ها هم بی‌فایده است. چرا؟ دلیل آن چیست؟ اگر عمل ما به خاطر رضای خدا نباشد هیچ اثر مثبتی بر عملکرد ما مترتب نخواهد شد. وقتی مسئولی خدا را فراموش کند و دنبال کسب مال و مقام و موقعیت دنیا باشد از چنین مسئولی من و شما چه چیزی را طلب می‌کنیم؟ خواهان چه چیزی هستیم؟
ایشان بیان داشت: در وضعیت اقتصادی بدی قرار داریم و از طرفی نیز این بیماری کرونا که با این همه‌ پیشرفت علم پزشکی که در دنیا صورت گرفته است، اما هنوز دارویی برای درمان قطعی آن به‌دست نیامده است. شاید این هم، نشانه‌ای از نشانه‌های قدرت و عظمت خدای بزرگ باشد که به من و شما هشدار می‌دهد.
مولوی باهیئت یادآور شد: نشود که به بهانه کرونا صف‌های مسجد اندک شود و صف‌های قند و روغن و برنج افزایش یابد و بیماری بیش‌تر افزایش یابد. گاهی انسان می‌بیند که به خاطر یک روغنی که تفاوت قیمتش با آزاد مثلاً ۲۰ یا ۳۰ هزار تومان است صف‌های ده‌ها نفری تشکیل می‌شود، زن و مرد در کنار یکدیگر هستند، مردها متصل به هم هستند، این فاصله‌ای که بارها و بارها مسئولان تذکر داده‌اند رعایت نمی‌کنند و متاسفانه مسئولین این صحنه‌ها را مشاهده می‌کنند و چاره‌ای نمی‌اندیشند. مسئولین صف‌های صد نفری از مرد و زن که غوغا می‌کند را می‌بینند. این‌ها از کجا شکل گرفته است؟ مسلماً از تصمیم شما مسئولین است. شما تصمیم گرفتید که این‌گونه باشد و از طرفی می‌گویید فاصله‌ها رعایت شود. می‌گویید سهمیه در یک ساعت خاصی مثلا قبل از نماز عصر و حین نماز عصر باشد. وقتی انسان به نماز عصر می‌رود می‌بیند صدها نفر جلوی مغازه‌های مختلف صف کشیده‌اند؛ این‌ها از کجا پیدا شده‌اند؟ از یک طرف انسان با خود می‌گوید شاید نیاز به این‌ها داشته باشند، شاید آن ۲۰ هزار تومان برایشان خیلی اهمیت دارد که صف می‌کشند و از طرفی مسئولین می‌گویند که فاصله‌ها را رعایت کنید. بنده این نکته را عرض کنم به اندازه‌ای که در مساجد نکات بهداشتی و فاصله‌ها رعایت می‌شود در جای دیگر رعایت نمی‌شود.

وی ادامه داد: چرا عده‌ای هنوز این بیماری را بهانه قرار می‌دهند و به مسجد حاضر نمی‌شوند، اما همین که نوبت صف برنج و روغن و قند و … می‌شود به این شکلِ خطرآفرین صف می‌کشند؟!
مولوی باهئیت در آخر اظهار داشت: جایی اعلام می‌شود که ثبت‌نام برای خودرو انجام می‌شود. چه تعداد خودرو را می‌خواهند تقسیم کنند؟ مثلاً ۱۰ هزار خودرو، حال چند نفر می‌خواهند ثبت‌نام کنند؟ به بیش از ۱۰ میلیون نفر می‌رسد و چند نفر دیگر محروم می‌شوند. آیا این گونه زندگی پیش می‌رود؟ با شانس و اقبال، که مثلاً من شانسم را امتحان کنم بروم ثبت‌نام کنم شاید که اسم من از قرعه در بیاید و ۵۰ یا ۱۰۰ میلیون فایده ببرم. مسئولان به این‌ها دقت کنند، این درد را از جامعه کم کنند. مسئولان پاسخ بدهند آیا این گونه کارها تأثیری در کم‌شدن قیمت‌ها گذاشته است یا نه، اگر نگذاشته این کار اشتباه است و اگر تاثیر گذاشته دلیل بیاورند و جواب بدهند.