بزرگان ما همیشه جلوی اختلاف را می‌گیرند و ما هم باید در همین مسیر حرکت کنیم – حوزه علمیه احناف خواف

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی احناف خواف، مولوی محمد موحدی – مدرس حوزه علمیه احناف خواف – در مراسم نماز جمعه (۱۰ دی‌ماه ۱۴۰۰) اهل سنت شهر خواف، با تلاوت آیه (يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ ۖ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ والْيَوْمِ الْآخِرِ ۚ ذَٰلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا) به ایراد سخن پرداخت.

مولوی موحدی در آغاز صحبت بیان داشت: خدای متعال می‌فرماید: اگر من می‌خواستم به سبب ظلم و کفر مردم کسی را مواخذه کنم، بر روی زمین یک جنبنده‌ای هم نمی‌بود. کسانی‌که خدا را نشناختند و هر کاری که دل‌شان خواست انجام دادند و حاضر به توبه و بازگشت به‌سوی او نشدند و وجود الله را در طول شبانه‌روز حس نکردند، به خود بیایند و بدانند که اگر خداوند از روی عدالت با ما برخورد کند ما نمی‌توانستیم به این نقطه‌ای که الان هستیم برسیم. ما در مقابل خداوند تواضع می‌کنیم تا او ما را بلند کند و عزت دهد. عزت و سربلندی در سایه اطاعت خدا و رسول است. عزت و سربلندی در پرتو‌ی توبه، برگشت و استغفار است. آن زمانی که ما خدا را فراموش کنیم او هم ما را فراموش می‌کند و ما را تنبیه می‌کند تا به سویش برگردیم. ما فکر می‌کنیم از خدا طلبکاریم، اما این‌طور نیست و ما بدهکاریم. ما باید نفس خود را محاسبه کنیم و در هر شرایطی باید نفس خود را سرکوب کنیم و به نفس بگوییم: تو باعث شدی که من نتوانم به خدا برسم، به انسانیت دست یابم و نتوانم دین، که دین احساسات است را در قلب خود جای دهم تا دیگران در کنار من احساس خوبی داشته باشند و من به عنوان یکی از شعاع‌های رحمت الهی بر روی کره زمین باشم. به همین دلیل خدای متعال در آیات قرآن خطاب به پیامبر(ص) می‌فرمایند: به وسیله‌ی رحمتی را که خداوند در قلب تو گذاشت، تو توانستی با مردم نرم باشی. ما دستور داریم که رحم داشته باشیم و اگر رحمی داریم، آن را نشان دهیم.

مولوی موحدی خاطرنشان کرد: پیامبر اکرم(ص) رحم داشت. اگر ما بی‌رحم هستیم پس مسلمان نیستیم. رسول خدا(ص) می‌بخشید و زمانی که به عنوان رهبر پیروز، وارد مکه شد همه به خود لرزیدند که الان موقع آن است که محمد از ما انتقام بگیرد. عده‌ای فرار کردند و نماندند اما پیامبر(ص) به آن‌ها می‌فرمایند: بروید و همه‌ی شما آزاد هستید؛ کسانی که نجاست‌های متعفن را بر روی شانه‌ی ایشان می‌ریختند، اما رسول خدا(ص) ایشان را رها کرد. کسانی که به چهره‌ی مبارک پیامبر(ص) آب دهان انداختند اما پیامبر(ص) آن‌ها را آزاد کرد. کسانی که به سمت دختر گرامی ایشان در سفر هجرت تیر‌اندازی کردند و باعث سقط جنین او شدند و باعث شدند که نوه‌ی ایشان فوت شود و دخترش بعد از چند ماه در مدینه به دلیل خون‌ریزی جان دهد اما پیامبر(ص) آن‌ها را رها و آزاد کرد.

وی افزود: از خدا بخواهیم همانطور که پیامبران را ساخت و آن‌ها را انسان‌های نیک قرار داد ما را هم بسازد و اصلاح کند. خدایا آن‌طور اسلامی را به ما عنایت فرما که باعث شود همه‌ی شاگردان و عاشقان پیامبران خصوصا پیامبر اکرم(ص) را کنار هم جمع کند. این اسلام، انسان‌هایی همچون عکرمة بن ابي جهل، سهيل بن عمرو و سلمة بن هشام را ساخت که بر اثر خلق و خوی عفوِ اسلام، همه‌ی آن‌ها برای اسلام تشنه‌لب جان دادند اما آب نخوردند.

ایشان افزود: ما نزدیک پانزده قرن است که مسلمانیم و دلیلی ندارد که اختلافی داشته باشیم یا همدیگر را چه با کلام و چه با رفتار یکدیگر را بزنیم. باید ارث پیامبر(ص) و صحابه و سادات اهل بیت را حفظ کنیم. پیامبر(ص) می‌فرمایند: ای مردم! بعد از من کافرانه به جان یکدیگر نیفتید و گردن یکدیگر را نزنید. زدن گردن، راه‌های مختلفی دارد. می‌شود با شمشیر گردن یکدیگر را زد و هم می‌توان با مال، قلم و توطئه، برای به هم زدن صفوف مسلمانان کاری کرد و این کار، در حکم سر بریدن اجتماع است. اسلام دستور می‌دهد که فتنه را بخوابانید و آتش جهل، ظلمت، کفر و خودخواهی را از جامعه دور کنید. مردم شریف خواف! ما نباید در کار شر اول و در کار خیر آخر باشیم. اگر اسلام و محمد(ص) عزتی داشتند و سرافرازی آوردند، برای ما است. اگر مشکلی پیش می‌آید نگویید تو را به قانون می‌سپارم، بلکه بنشینید و مسئله را حل کنید و این باید دوطرفه و بین دوگروه مخالف باشد.

سخنران این هفته نماز جمعه اهل سنت خواف اظهار داشت: بعضی می‌گویند اسلام دین ترور هست و حوزه‌های علمیه مرکز پخش تروریسم است، اما می‌گوییم آن زمانی که شما با تیغ واحد خود سر ما را می‌بریدید (از دوره‌ی پیامبر(ص) تا به امروز) اما همه‌ی شبکه‌ها و دوربین‌ها و خبرگزاری‌ها در اختیار شما بود و منعکس نکردید و ما چیزی نگفتیم، اما حق دفاع را داریم و خداوند  نخواهد گذاشت کسانی فرهنگ، فکر و اندیشه‌ی غرب و شرق را در جامعه بیاورند و صفوف جامعه را از هم جدا کنند و بگویند: تو مذهبت این است و دیگری چیزی دیگر. ما و رهبران‌مان نخواهیم گذاشت و باید سعی کنیم صفوف را به هم پیوند بزنیم. به دلیل این‌که اگر اختلافاتی وجود دارد قابل حل است و ما نگران نیستیم، چون قرآن و مکتب حق، در اختیار ما است و قرآن به ما فهمانده که اگر اختلافی در جامعه است منافقانه رفتار نکنیم. زمانی که اتفاق خاصی به هر‌ شکل برای برادران دینی ما می‌افتد، ملاک ما قرآن است و باید همچون آیات قرآن که بدون اختلاف است ما مومنین هم در کنار هم بدون اختلاف زندگی کنیم.

مدرس حوزه علمیه احناف خواف یادآور شد: سید جمال‌الدین اسدآبادی می‌گوید: هر اندازه در جامعه‌ای تعصبات قومی و مذهبی شدیدتر باشد به همان اندازه آن جامعه از سعادت و آبادی دورتر خواهد بود. بیاییم تعصبات را از خودمان دور کنیم. آیات قرآن دستور می‌دهد که از خدا و رسول اطاعت کنید. رفتار خدایی و محمدی، گذشت‌کردن، گفتگوکردن و از روی اخلاص و برادری، دین را ثابت‌کردن است. خدایی نکرده باعث نشویم در جامعه، به خاطر سوء برداشت ما، مشکلات ما صدچندان و اختلاف ما عمیق‌تر شود. خداوند در قرآن می‌فرماید: شما برادرید و القاب زشت بر روی یکدیگر نگذارید، به هم بدگمان نباشید، غیبت یکدیگر را نکنید و…. شما از یک پدر و مادر هستید و نگویید: من از این مذهبم و فلانی از مذهب دیگر است که این باعث شکستن صفوف مسلمین می‌شود.  رسول خدا(ص) می‌فرمایند: با هم اختلاف نداشته باشید که اگر اختلاف داشتید سست می‌شوید. در جامعه‌ای که قرآن به صورت راهبردی و فرمان اجرا نمی‌شود، در آن جامعه نمی‌شود راحت عبادت کرد و راحت معامله کرد، چون حق و حقوقی را که قرآن بیان کرده‌ است رعایت نمی‌کنیم. چرا جامعه ما نابود شده‌است؟ جامعه‌ای که ۱۷ درصد از منابع سوختی و معدنی جهان در آن است، چرا بیش از نیمی از افراد این جامعه زیر خط فقرند؟ علت چیست؟ ما از دیدگاه خود و خدا و رسول بررسی می‌کنیم. در هر جامعه‌ای که زنا و رباخواری شایع شود، الله متعال دستور به نابودی آن جامعه و نابودی اقتصاد و ساختار آن جامعه می‌دهد. به جای آن‌که خود را با قرآن و سیره‌ی رسول خدا(ص) آرام کنیم، پای فلان کانال و گروه نشسته‌ایم و تحت تاثیر قرار می‌گیریم و خدایی نکرده ممکن است گفتار و رفتاری از ما سر بزند که نه تنها باعث خوبی نشویم بلکه رنجش و ناگواری را در جامعه بیش از پیش خطرناک‌تر کنیم و قرآن جلوی این کار را گرفته‌است. وی ادامه داد: قرآن، کلام بخشش و گذشت است و اگر ما نمی‌توانیم ببخشیم و عیب‌پوشی کنیم، اثر دوری از قرآن است. اگر نمی‌توانیم ببینیم که برادر و خواهر مسلمان رشد می‌کند و یا خوبی‌های دیگران را ببینیم به دلیل آن است که از قرآن، پیامبر(ص)، صحابه و اهل بیت دوریم.

وی تاکید کرد: بزرگان ما همیشه جلوی اختلاف را می‌گیرند و ما هم باید در همین مسیر حرکت کنیم. جلوی اختلافات را باید بگیریم و صبر کنیم. اگر صبور نباشیم، نمی‌توانیم بااُلفت زندگی کنیم. بیاییم به سیاست دینی برگردیم. سیاست دینی را در کوچه و خیابان، جامعه و در خانه اجرا کنیم و نگذاریم ارزش‌های اجتماع عوض شود تا خدایی نکرده چیزی که فدائیان اسلام و بزرگان ما در راه آن جان دادند و آن این بود که می‌ترسیدند انسان‌های عوضی باارزش شوند، محقق شود. زمانی که سیاست براساس قرآن و سیره‌ی رسول(ص) درست پیاده‌ شد، ارزش‌ها عوض نمی‌شود.

مولوی موحدی در پایان بیان داشت: مردمی که همواره دست‌شان در دست رهبران دینی، سیاسی و مذهبی‌شان بوده و هست، ارزش این را دارند که مهربانی افزون ببینند. مردمی که با دست خالی و بدهی هفت میلیارد دلار از دوره‌ی طاغوت، جنگ را علیه آنان شروع کردند، مذهب و دین خاصی نداشتند، همه‌ دست به دست هم دادند و در کنار هم بودند. سنگر‌ها را بشناسیم. ما یک سنگر داریم و آن سنگر اسلام است. دولت مهاجم با ۳۵ میلیارد دلار شروع کرد و از هر تبعه خارجی خود ۶ هزار دلار گرفت و با ۱۸۰ میلیارد دلار کمک جامعه جهانی بر علیه ما تاخت و مدیریت شد، چون ارزش‌ها و انسان‌های ارزشمند حضور داشتند.(البته الان هم هستند) و انشاءالله همان احساس مردم آن زمان که بی‌نظیر بود را باید دولت‌مردان به این جامعه برگردانند. همان مهر و عطوفتی که در سایه قرآن و سنت متبلور شد. مسئولین ما واقعا احساس دارند و دردمند‌اند و مردم خود را می‌شناسند و این باعث می‌شود که همدلی متمرکز شود. قدر نعمت‌های الهی، به خصوص دین اسلام را بدانیم. دین اسلام با اختلاف جمع نمی‌شود. هیچ مسلمانی نمی‌تواند اسم خود را مسلمان بگذارد و با مسلمان دیگری بدون دلیل و بدون برهان قاطع در اختلاف باشد، هر گرایش و قبیله‌ای که می‌خواهد باشد. این چیزی است که از اسلام درس می‌گیریم.  وقتی که می‌بینیم که مسجد و مناره یکی، نماز یکی، قبله و کتاب و آرمان یکی است، پس چه دلیلی دارد که اختلاف کنیم؟!

اشتراک گذاری