بر مسیر نبوت-اگر راست بگویی، خداوند تصدیقت می‌کند
هیچ یک از صحابه او را نمی‌شناخت، بادیه نشینی بود که از صحرا آمده و با پیامبر ﷺ بر هجرت و جهاد بیعت نمود. غزوه‌ای روی و این بادیه نشین برای دفاع از دین الله، همراه سایرین خارج شد. خداوند بر مسلمانان منت نهاده و ایشان را پیروز کرد. رسول خداﷺ غنیمتها را میان اصحابش تقسیم نمود و برای این بادیه نشین نیز سهمی کنار گذاشت. وقتی آمده و به او گفتند رسول خداﷺ اینها را برای تو گذاشته، غنیمت را برداشته و نزد پیامبر رفت و به ایشان گفت: ای رسول خدا اینها چیست؟ پیامبر ﷺ فرمود: اگر راست بگویی، خداوند تصدیقت می‌کند. مدتی بعد، نبرد دیگری روی داد و پس از جنگ، اصحاب، وی را بر دوش کشیده و نزد پیامبر آوردند، درحالی که تیری به همان جایی که پیشتر اشاره کرده بود،به گردنش اصابت نموده بود.پیامبرﷺ فرمود: آیا او همان فرد است؟ گفتند: بله! فرمود: با خداوند صادق بود،پس خداوند او را تصدیق نمود. سپس رسول خدا او را در جبه خویش کفن نمود و بر او نماز خوانده و چنین فرمود: خدایا این بنده تو است که برای جهاد در راه تو خارج شد، پس شهید شد و من بر آن گواهی می‌دهم.
اگر راست بگویی، الله تصدیقت می‌کند.
تو می‌توانی مدت‌های طولانی از علاقه ات به جهاد، نیتت برای پایبندی به نمازهای صبح، آرزوی حفظ قرآن کریم، تصمیمت برای صدقه دادن در صورت ثروتمند شدن و غیره سخن بگویی و مردم هم فقط می‌توانند ظاهرت را قضاوت کنند، اما خدای تعالی درونت را می‌بیند؛ او قلبت را می‌نگرد، قلبی که عاری از گفتار خوش و بلیغ و تبلیغ است؛ و بر اساس آنچه در قلبت وجود دارد به تو عنایت می‌کند.
فلان کار نیک را انجام نداده‌ای، اما نیتش را داشته‌ای، اگر قلبت راست و صادق باشد، به طوری که اگر می‌توانستی، حتما چنان می‌کردی، خداوند اجر کاملش را به تو می‌دهد.
خداوند بندگی بنده را به صرف ظاهر زیبایش، مادامی که در ورای آن ریا و نفاق و عشق شهرت باشد، نمی‌پذیرد؛ آری! عبدالله بن سلول نیز نمازهای صبح را با جماعت پشت سر پیامبر ادا می‌کرد، اما وی در پایین‌ترین طبقه جهنم است؛ زیرا با اعضا و جوارح خویش عمل نیکان را انجام داده و با قلبش عمل منافقان را.
در روایتی آمده که در زمان موسی علیه السلام بنی اسرائیل گرفتار فقر و گرسنگی شدند؛ چوپانی ساده که در حال چراندن گوسفندان مردم بود،به کوه‌ها نگریست و گفت: خدایا! خودت می‌دانی اگر من به اندازه این کوه‌ها طلا می داشتم، آنها را به بندگان تو صدقه می‌دادم. خدایتعالی به موسی وحی کرد که به بنده‌ام بگو من صدقه‌اش را قبول کردم.
همیشه به یاد داشته باشید که الله فقط از بالا به ما نمی‌نگرد بلکه از داخل نیز ما را می‌بیند و پاداش او به میزان نیتهای ماست.
دیدگاهتان را بنویسید