انسان گنهکار به واسطه گناه خود باعث می‌شود تا باران کم ببارد و این خیانت به همه مخلوقات است.

ایشان در ترجمه آیه فوق گفت: خداوند متعال می‌فرماید: (ای رسول رحمت) به آن بندگانم که (به عصیان) اسراف و ظلم بر نفس خود کردند بگو: هرگز از رحمت خدا ناامید نباشید، البته خدا همه گناهان را (چون توبه کنید) خواهد بخشید، که او خدایی بسیار آمرزنده و مهربان است.
حضرت ابوهریره(رض) از پیامبر اکرم(ص) روایت می‌کند که فرمودند: مَثَل من و مَثَل شما مانند صفت آن فردی است که آتشی را برافروخته است و پروانگان می‌آیند تا خود را در آتش بیندازند. من شما را منع می‌کنم از اینکه وارد آتش شوید؛ یعنی شما را باز می‌دارم از انجام گناه و معصیت؛ زیرا شخصی‌که گناه می‌کند وارد آتش جهنم می‌شود.
ایشان افزود: در روایات آمده است که توبه حضرت آدم(ع) به واسطه پنج خصلت پذیرفته شد:
اول: حضرت آدم اقرار به گناه‌کردن خود کردند.
دوم: حضرت آدم بر گناه خود بسیار نادم و پشیمان شدند.
سوم: ایشان همیشه نفس خود را ملامت می‌کردند.
چهارم: توبه را سریع انجام دادند.
پنجم: از رحمت خداوند ناامید نشدند.
هر کس مثل حضرت آدم باشد خداوند توبه‌اش را می‌پذیرد.
مولوی قهستانی خاطرنشان کرد: شخصی که گناه می‌کند، به دنبالش تبعات ذیل را به دنبال دارد:
اول: خداوند متعال از او خشمگین می‌شود.
دوم: شخص گنهکار از بهشت دور می‌شود. پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند: بهشت با سختی‌ها احاطه شده است و دوزخ با شهوات احاطه شده است.
سوم: شخص گنهکار به دوزخ نزدیک می‌شود.
چهارم: شخص گنهکار بر خودش ظلم کرده است.
پنجم: نفس خود را نجس کرده است، در حالی‌که خداوند او را پاکیزه آفریده است.
ششم: گنهکار به یاران و همراهانی که با وی هستند(ملائکه)، اذیت کرده است در حالی‌که آنها او را اذیت نکرده‌اند.
هفتم: روح رسول الله(ص) را در قبرشان ناراحت کرده است. هشتم: روز و شب را بر علیه خود گواه گرفته است. نهم: به همه انسانها خیانت کرده است.
ایشان در پایان افزودند: انسان گنهکار به واسطه گناه خود باعث می‌شود تا باران کم ببارد و این خیانت به همه مخلوقات است. لذا باید از انجام دادن گناهان بترسد، زیرا در گناهان تمام عیوب وجود دارد.