ایشان در مقدمه سخنان خویش بیان داشت: گمشده بشر در این زمان آرامش و سکون است. نسل انسان در زمان کنونی با وجود امکانات و آسایش فراوان، پریشان و سخت غرق در دل‌تنگی است. تنها راه برای دور شدن از این پریشانی‌ها آرامشی است که امروز انسان‌ها از آن دور هستند. اسباب آرامش در معنویات نهفته است که یکی از آن اسباب شکر منعِم می‌باشد.
مولوی مکفی در بیان شُکر خاطرنشان کرد: شکر، یکی از موضوعات کلیدی، ناب و نادر است که علی‌رغم شهرت فراوانی که دارد، کسانی‌که از این صفت خوب برخوردارند، کم‌تعداد هستند. پروردگار عالم در مورد کم‌بودن چنین صفتی گله‌مند شده و می‌فرماید: «وَ قَلِيلٌ مِنْ عِبَادِيَ الشَّكُورُ». غیر از طریق شکر، محال است کسی بتواند به قرار، آرامش، تعادل و سکون برسد.
بنابراین از مقامات باارزشی که برای مؤمنان ذکر می‌شود، شکرگزاری است.
وی افزود: اگر کسی بتواند از عهده‌ی شکر خداوند برآید به خداوند خواهد رسید، به همین دلیل کفار، فساق و فجار از نعمت استفاده می‌کنند، ولی نعمت را اصلا مرتبط به خداوند متعال نمی‌دانند، لذا شکر نمی‌گویند، پس به قرب الهی هم نمی‌رسند، بلکه هر روز از خدا و رحمتش دورتر و به عذاب و خشم الهی نزدیک‌تر می‌شوند.
ایشان با اشاره به اقسام نعمت‌ها گفت: نعمت‌ها بر دو قسم هستند: 1. مادی. 2. معنوی، مانند: ایمان، اسلام، نماز، زکات و … . هر کدام از آنها احتیاج به شکر دارند و خداوند متعال در مورد نعمت‌ها می‌فرماید: «وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا» (نحل/ 18 و ابراهیم/34) سعدی می‌گوید: منّت خدای را عز و جل که طاعتش موجب قربتست و به شکر اندرش مزید نعمت هر نفسی که فرو می‌رود ممدّ حیاتست و چون برمی‌آید مفرّح ذات پس در هر نفسی دو نعمت موجودست و بر هر نعمتی شکری واجب * از دست و زبان که برآید *کز عهده شکرش به در آید.
به همین دلیل حضرت داود برای ادای شکر نعمت‌ها فکر نمود و به این نتیجه رسید که اوقات را میان خانواده‌اش تقسیم نماید و همیشه یک یا چند نفرشان در عبادت ذات الهی باشند، ولی باز هم قانع نشد، پس وحی شد که ای داود ادای شکر هم نعمتی از جانب ماست که هر کس آن را در اختیار ندارد.
ایشان یادآور شد: آیا تا به حال فکر کرده‌ایم که در بدن‌مان چه تجهیزات پیشرفته‌ای قرار گرفته است! قلب، کلیه، کبد، چشم، عقل و … یا در مورد نعمت‌های آفاقی که برای آسایش ما است مانند: وسایل گرمایشی، سرمایشی و … فکر کرده‌ایم.
مدرس حوزه علمیه احناف خواف با تشويق به شكرگزاری تاکید کرد: امام غزالی می‌گوید: شکر، مقامی است که از همه مقام‌ها بالاتر است، زیرا هیچ مقامی به خاطر خودش مقصود و مطلوب نیست، ولی شکر به ذات خودش مقصود و مطلوب است، به همین خاطر در بهشت هم وجود دارد. خداوند متعال در مورد بهشتیان می‌فرماید: «دَعْوَاهُمْ فِيهَا سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَتَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلَامٌ وَآخِرُ دَعْوَاهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ» (یونس/10) این در حالی است که دیگر مقامات و احکام الهی در آنجا نیست.
وی ادامه داد: این‌قدر شکر الهی مهم و اساسی است که خداوند متعال کلام خودش را با شکر شروع نموده است، این در حالی است که سوره فاتحه خلاصه قرآن می‌باشد. این سوره آن‌قدر محبوب است که نه تنها در هر نماز، بلکه در هر رکعت باید تلاوت گردد.
ایشان تصریح کرد: شکر نعمت فرض و لازم است و ترکش حرام می‌باشد، به همین دلیل در آيات قرآن و روايات به شكرگزاری تشويق فراوان شده است. شکر در قرآن كريم در کنار ذکری آمده است که درباره‌اش آمده: «وَ لَذِکْرُ اللَّهِ أَکْبَرُ» (عنکبوت/45) و می‌فرماید: فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوا لِي وَلَا تَكْفُرُونِ (بقره/152).
در جایی دیگر امر به شکر شده و می‌آید: «وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ» (نمل/59) و همچنین: «وَاشْكُرُواْ لِلّهِ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ» (بقره/172) «أَنِ اشْكُرْ لِي وَلِوَالِدَيْكَ» (لقمان/14)
قرآن هدایت صحیح را در شکر می‌داند و می‌فرماید: «إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبِيلَ إِمَّا شاكِراً وَ إِمَّا كَفُوراً» (دهر/3)
ایشان با استناد به احادیث در مورد شُکر گفت:
حضرت انس روایت می‌کند که پیامبر(ص) فرمودند: خداوند متعال راضی می‌شود از بندهای که لقمه‌ای یا نوشیدنی استفاده کند و شکر خدا را به‌جا آورد. منظور این است که خداوند متعال از بندهای که در برابر هر نعمت، شکرگزار باشد، راضی می‌گردد.
حضرت قتاده از پیامبر(ص) نقل می‌کند که هر کس چهار چیز به او داده شود، خیر دنیا و آخرت به او داده شده است، یکی از آن چهار چیز عبارت است از: دل شاکر.
در قیامت از همه زودتر افرادی که در حالت راحتی و سختی شاکر بوده‌اند به سوی بهشت فراخوانده می‌شوند.
ابن عباس می‌گوید: شکر، نصف ایمان است.
امام غزالی ارکان شکر را «علم، حال و عمل» بیان نموده است. الف) علم: که دارای دو بخش است: ۱. دیدن نعمت (بصیرت)، همیشه به نداده‌ها و مشکلات توجه نکنیم، بلکه باید نعمت‌ها و داده‌ها را ببینیم و تشخیص دهیم.
۲. برای دستیابی به نعمت‌ها جز خداوند کسی را سبب ندانیم، زیرا اگر برای نعمت وسیله و واسطه‌ای هم وجود داشته باشد، از ناحیه خداوند متعال و مسخر و مغلوب قدرت او است.
وی افزود: بسا اوقات ما اسباب ظاهری را می‌بینیم و به اصل که خداوند متعال باشد، توجه نمی‌کنیم.
ب) حال: یعنی در نتیجه علم به نعمت حالت شادمانی داشته باشیم. مانند شخصی که از جانب پادشاه برایش اسبی آمده است و آن فرد از سه جهت شاد است: اول: دارای اسبی شده. دوم: اهدای اسب دلیل توجه پادشاه به او است. سوم: چون می‌تواند بر اسب سوار شده و به خدمت پادشاه برود. همین سه حالت باید در مورد نعمت‌هایی که خداوند متعال به مؤمن داده نیز مورد توجه قرار گیرد و بنده مؤمن به خود نعمت توجه نکرده، بلکه به توجه خداوند به سویش و اینکه نعمت وسیله‌ای برای رسیدن به منعم هست، نگاه نماید.
ج) عمل: یعنی نعمت را در راهی استفاده کند که خداوند متعال دستور داده و در غیر آن مصرف ننماید و یقین داشته باشد که خداوند از روی طمع و اجبار به او نعمت نداده است.
سخنران این هفته نماز جمعه اهل سنت خواف در بخش دیگر سخنان خویش گفت: بایدن با ترامپ فرقی ندارد، بلکه هر دو ضد اسلام و مسلمین هستند، لذا نباید از انتخاب بایدن خیلی خوشحال باشیم. وظیفه ما این است که خودمان روی پایمان بایستیم و مشکلات خودمان را حل نماییم.
ایشان افزود: ماهی که در آن قرار داریم، ماه بهمن است و در این ماه، خاطره انقلاب اسلامی است. حرکت بسیار خوبی انجام شد، ولی هنوز به اهداف اصلی انقلاب نرسیده‌ایم که ان شاءالله در اسرع وقت به اهداف اصلی انقلاب هم خواهیم رسید و مشکلات برطرف خواهند شد.
ایشان با اشاره به وفات مولانا شهیدی(رحمه‌الله) یادآور شد: ماه بهمن یادآور واقعه بسیار تلخی هم هست و آن وفات حضرت شیخ الحدیث مرحوم مولانا شهیدی(رحمه‌الله) می‌باشد که در سیزده همین ماه وفات یافتند. خداوند متعال ایشان و دیگر علما را غریق رحمت فرماید.
دیدگاهتان را بنویسید