به گزارش پایگاه اطلاع رسانی احناف خواف، مولانا حبیبالرحمن مطهری در خطبههای نماز جمعه 26 اردیبهشتماه 1404 محله لاجِ خواف، ضمن تلاوت آیه«وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ وَذَلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ» پیرامون اهمیت اخلاص در اعمال مومنان به ایراد سخن پرداختند.
مدیریت حوزه علمیه احناف خواف به اهمیت اخلاص در نیت و عمل تأکید کردند و گفتند: هر عمل مؤمن باید صرفاً برای خداوند باشد؛ هر قدم، هر سخن و هر نیتی باید تنها به سوی رضای الهی جهتگیری شود. اخلاص آن است که عمل، خالص برای خدا باشد و هیچ انگیزه و نیت دیگری در آن دخیل نباشد.
ایشان اخلاص را ملاک ارزشگذاری الهی معرفی کردند و افزودند: در نزد پروردگار، میزان ارزش و اجر اعمال بر اساس اخلاص سنجیده میشود. هر اندازه اخلاص بیشتر باشد، ارزش انسان نزد خدا بیشتر است و اگر اخلاص ضعیف باشد، عمل فاقد ارزش خواهد بود.
مولانا مطهری با استناد به حدیث مشهور «إِنَّمَا الأَعْمَالُ بِالنِّيَّاتِ» یادآور شدند که ارزش هر عمل وابسته به نیت آن است و فرمودند: اگر نیت انسان برای خدا و رسول اللهﷺ باشد، آن عمل ارزشمند است. اما اگر برای ریا، شهرت یا خوشایند دیگران باشد، هیچ ارزشی نزد خدا ندارد.
مدیریت حوزه احناف خواف با هشدار نسبت به وسوسههای شیطان، که میکوشد نیتها را آلوده سازد، بیان داشتند: هنگامی که خداوند متعال شیطان را از درگاه خود طرد کرد، شیطان قسم خورد که«قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ» من حتما بندگان تو را گمراه خواهم کرد اما خود شیطان اقرار کرده است که نمیتواند بندگان مخلص را گمراه کند«إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ». پس ما باید بکوشیم در تمام عبادات و برنامههای خود اعم از نماز، روزه، زکات، حج، امر به معروف، نهی از منکر، سخنرانی، تدریس و… تنها رضای خدا را مدنظر داشته باشیم.
ایشان در ادامه با نقل حدیث «مَن أَحَبَّ لِلَّهِ، وأَبْغَضَ لِلَّهِ، وأَعْطَى لِلَّهِ، ومَنَعَ لِلَّهِ، فقدِ اسْتَكْمَلَ الإيمانَ» از پیامبر اکرمﷺ خاطرنشان کردند: محبت، بغض، عطا و منع ما باید برای خدا باشد. نه بهخاطر دشمنیهای شخصی یا منافع فردی. حتی صدقه و احسان نیز باید با نیت خالص برای رضای الهی انجام گیرد.
در پایان، مولانا مطهری خطاب به همه مؤمنان، بهویژه علما، مبلغین و اهل دعوت، تأکید کردند: اخلاص باید محور تمام فعالیتهای دینی باشد. اگر نیت خالص باشد، خداوند در آن عزت، رونق و برکت میدهد. اما اگر نیت خدایی نباشد، عمل بیارزش و بیثمر خواهد بود.
اشتراک گذاری
دیدگاهتان را بنویسید