ایشان در مقدمه سخنان خویش گفت: رسول خدا(ص) الگوی کاملی برای ما می‌باشد؛ الگو برای کسانی‌که امیدوار به آخرت هستند و یاد الهی را بسیار انجام می‌دهند. حضرت حسن(رض) از پدر خود حضرت علی(رض) در مورد ویژگی‌های پیامبر اکرم(ص) می‌پرسند که پیامبر چگونه از منزل خارج می‌شدند و در بیرون منزل چه کارهایی انجام می‌دادند؟ ایشان فرمودند: پیامبر اکرم(ص) زبان را کنترل می‌کردند، مگر در آنچه کمک برای مردم بود و سبب الفت و محبت بین مردم می‌شد. الفاظی که ایشان در بیرون بکار می‌بردند قلب‌ها را بسيار به یکدیگر نزدیک می‌کرد. همچنين پیامبر(ص) بزرگان هر قوم را احترام می‌گذاشتند و آنها را سرپرست قرار می‌دادند. پیامبر اکرم(ص) فرمودند: بزرگان باید نظاره کنند و از احوال کوچک‌ترها آگاه باشند. همچنین پیامبر(ص) مردم را از شیطان و هوای نفس بیم می‌دادند و متوجه آنها بودند و نمی‌گذاشتند کسی گمراه شود. پیامبر(ص) از اصحاب نیز جستجو می‌کردند و جویای حال یاران خویش می‌شدند و از مردم در مورد آنچه بین آنها می‌گذشت سوال می‌کردند و کارهای نیک را تحسین و از کارهای زشت باز می‌داشتند و همیشه در حال عبادت به پروردگار بودند. مولوی قهستانی خاطرنشان کرد: آن طور نباشیم که هنگام مشغولیت‌های فراوان از یاد خدا غافل شویم. عبادت پروردگار باید در هر حالی صورت گیرد؛ چنانچه پیامبر اکرم(ص) فرمودند: بهترین اعمال در نزد پروردگار مداوم‌ترین آن است.پیامبر(ص) از غفلت مردم غافل نمی‌شدند و سعی می‌کردند مردم را آگاه کنند و برای همه امور سببی بیان می‌کردند و از حق کوتاه نمی‌آمدند و تجاوز از حق به سوی ناحق نمی‌کردند. همچنین نزدیکان ايشان انسان‌های برگزیده‌ای نزد پیامبر(ص) بودند و در نزد ایشان بهترین آنها کسی بود که به مردم خدمت می‌کرد و خیرش به دیگران می‌رسید. در ادامه حضرت حسن(رض) از پدر بزرگوار خویش سوال کردند که پیامبر اکرم(ص) چگونه می‌نشستند: حضرت علی(رض) فرمودند: پیامبر(ص) نمی‌نشستند و برپا نمی‌شدند مگر اینکه الله را یاد می‌کردند. مکان خاصی را برای نشستن خویش مشخص نمی‌کردند و از مشخص‌کردن مکان خاص نهی می‌کردند. هنگامی‌که به مکانی وارد می‌شدند در مکانی که خالی بود می‌نشستند. چنان بین مردم اخلاق و رفتار نیکو داشتند که هر شخص گمان می‌کرد که نزد پیامبر از همه محبوب‌تر است. هر کس که با پیامبر(ص) صحبت می‌کرد پیامبر(ص) شکیبایی می‌کردند تا اینکه صحبتش تمام می‌شد و خودش می‌رفت، و هر کس از ایشان خواسته و نیازی طلب می‌کرد خواسته‌اش را برآورده می‌کرد. پیامبر اکرم(ص) با همه مردم با اخلاق نیکو رفتار می‌کردند و مجالس ایشان نیز مجالس بردباری و حیا بود و اصحاب در نزد پیامبر(ص) بسیار مودب و دارای حیا بودند. مجلس پیامبر(ص) امانت بود.ایشان افزود: گاهی در مجالس سخنانی زده می‌شود که صلاح نیست آن سخنان به بیرون راه پیدا کند، لذا پیامبر(ص) فرمودند: امانت مجالس را رعایت کنید. مجلس پیامبر(ص)حرمت‌شکنی نداشت و در مجلس پیامبر(ص) کسی که تقوا و تواضع داشت گرامی‌تر بود. در آنجا به انسان‌های مسن احترام گذاشته می‌شد و به کودکان و نوجوانان رحم و مهربانی می‌شد. در مجلس محتاجان را ترجیح مي‌دادند و انسان‌های غریب را حفاظت و احترام می‌کردند.حضرت حسن(رض) در ادامه سوال کردند که روش پیامبر(ص) با همنشينان خویش چگونه بود؟حضرت علی فرمودند: پیامبر همیشه شادمان و خوشحال بودند و خلق نرمی داشتند. شانه‌هايشان پایین افتاده بود و با نرمی سخن می‌گفتند و فحش نمی‌دادند. همچنین از کسی عیب نمی‌گرفتند و مدح‌کننده کسی در جلوی شخص نبودند و به آنچه علاقه نداشتند فراموش می‌کردند. نفس خود را از سه چیز رها می‌کردند: مباحثه زیاد، زیاده‌گویی و سخنان پوچ و بیهوده.همچنین مردم را از اینکه بدگویی وعیب‌جویی یکدیگر را بکنند منع می‌کردند. از آنچه بین مردم پوشیده بود سوال نمی‌کردند و سخن نمی‌گفتند، مگر اینکه در آن امید ثواب بود. همچنین موقع صحبت پیامبر(ص)، اصحاب بزرگوار(رض) سخن نمی‌گفتند. ایشان همیشه لبخند مي‌زدند و از قهقهه پرهیز می‌کردند. بر درشت‌گویی برخی انسان‌های جاهل صبر می‌کردند و سخن هیچ کس را قطع نمی‌کردند تا اینکه سخنش را کامل می‌کرد. سوال شد که سکوت پیامبر(ص) چگونه بود فرمودند: پیامبر(ص) بر بردباری، بیم‌داشتن، تقدیر و تدبیر سکوت می‌کردند.
مدرس محترم حوزه علمیه احناف خواف در خاتمه سخنان خویش خطاب به نمازگزاران گفت: این همه مراکز دینی به برکت وجود پیامبر اکرم(ص) است، بنابراین باید سپاسگذار این نعمت عظمی باشیم و بر ایشان بیش از پیش درود بفرستیم.
