به گزارش پایگاه اطلاع رسانی احناف خواف، مدرس حوزه علمیه احناف خواف، در مراسم نماز جمعه( ۵ اسفند‌ماه ۱۴۰۱) اهل سنت این شهر، با تلاوت آیات (قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ* الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ* وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ* وَالَّذِينَ هُمْ لِلزَّكَاةِ فَاعِلُونَ) به ایراد سخن پرداخت.
مولوی جلیل احمد موحدی در آغاز سخن بیان داشت: موضوع صحبت بنده در مورد زکات، فضلیت و آثار پرداخت زکات می‌باشد.
شاید برای عده‌ای سوال پیش بیاید که زکات مسئله‌ای است که خیلی از افراد می‌دانند و نیاز به گفتن نخواهد بود، به همین دلیل بنده نمی‌خواهم به مسائلی که خیلی از ما می‌دانیم، مانند: مسائل فقهی و فروعی زکات اشاره کنم، بلکه به اثراتی که زکات در روح، اجتماع و خانواده‌ی انسان برجای می‌گذارد، می‌پردازم.
خداوند متعال در ابتدای سوره‌ی مومنون می‌فرماید: (به تحقیق که مومنین رستگار شدند)(مومنین کسانی که در نماز خود خاشع و فروتن هستند)(و کسانی هستند که از کار و سخن بیهوده روی برمی‌گردانند)(و کسانی هستند که زکات مال خود را به مستحقش پرداخت می‌کنند).
ادای زکات، باعث برکت در رزق و روزی می‌شود
وی ادامه داد: اولین اثر و نتیجه‌ی زکات این است که خداوند متعال، برکت و روزی را در مال زکات دهنده می‌آورد و رزق و روزی او را بابرکت و باخیر می‌گرداند.
کسانی که زکات و یا صدقاتی نداده‌اند، این مطلب را متوجه نمی‌شوند اما کسانی که به هر شکل در راه خدا خیرات، زکات و صدقه داده‌اند متوجه می‌شوند.
این افراد، برکت را در خانوداه، مهمان، اقوام و خویشان و در فکر و اندیشه خود احساس می‌کنند.
مهم‌ترین دلیل ما در یک موضوع، آیات قرآن می‌باشد. خداوند متعال می‌فرماید: (خداوند مال ربوی و سود را از بین می‌برد و بی‌برکت می‌نماید و خداوند در مالی که صدقه شود، افزونی به وجود می‌آورد).
در سالیان گذشته، سخنرانان روز جمعه، خجالت می‌کشیدند که در رابطه با معاملات ربوی برای مردم سخنی بگویند چون افراد کمی بودند که این‌گونه معاملاتی انجام می‌دادند ولی امروزه می‌بینیم که این‌گونه معاملات چقدر زیاد شده است.
در گذشته لفظ سود را به زبان نمی‌آوردند اما امروزه جامعه به سمتی رفته که سود عادی شده و جوانان عزیز مجبورند برای ادای قرض خود که مثلا برای خرید ماشین استفاده کرده‌اند، باید چند برابر بیش‌تر پول بپردازند.
رحمت الهی، شامل شخص زکات‌دهنده می‌شود
و مولوی موحدی گفت: دومین اثر پرداخت زکات این است که شخص مشمول رحمت خداوند می‌شود.
خداوند می‌فرماید: (رحمت من بر هرچیزی وسیع است اما رحمت خاص خدا از آن کسانی است که از عذاب خدا می‌ترسند و زکات خود را پرداخت می‌کنند).
کسی که زکات خود را بدهد و خیرات کند، آن حلاوت و شیرینی و احساس پاکی که یک مسلمان دارد را احساس می‌کند.
سومین اثر و نتیجه‌ی پرداخت زکات، برطرف شدن و حل شدن مشکلات است.
مسلمانی که زکات خود را بدهد، خداوندمتعال در کار او گشایشی ایجاد می‌کند.
خداوند می‌فرماید: (کسی که بترسد، مواظب حق الناس و حق الله باشد و زکات و خیرات بدهد و بهشت را باور داشته باشد، ما مشکلات او را آسان می‌کنیم).
الحمدلله در شهر خواف، در بحث پرداخت زکات و خیرات مشکلی وجود ندارد.
پیامبر(ص) می‌فرمایند: (اگر کسی از شما مسلمانان برای برطرف کردن حاجت و مشکل مسلمانی قدم بردارد، این کارش بهتر است از این که در مسجد من پیامبر(ص)، دو ماه اعتکاف کند).
چقدر دین و مذهب ما نسبت به زکات و خیرات و برطرف کردن مشکلات مسلمانان تاکید می‌کند!
پیامبر(ص) خیلی مواظب بودند که اصحاب ایشان گرسنه و نیازمند شب را سپری نکنند.
پیامبر(ص) بعد از وفات حضرت خدیجه(رض)، وقتی می‌خواستند گوسفندی ذبح کنند، می‌گفتند: قسمتی از گوشت را به نزد کسانی که حضرت خدیجه(رض) به آنان خیرات می‌داد، ببرید.
ایجاد اخوت و برادری، از اثرات مهم زکات است
مدرس حوزه علمیه احناف خواف افزود: چهارمین اثر زکات و صدقات مسلمان، ایجاد اخوت و برادری است.
پرداخت زکات وظیفه‌ی مسلمان است، این جمله را با خود تکرار کنیم.
وقتی مسلمانی زکات خود را به فقیری می‌دهد، از او تشکر کند که اگر او نمی‌بود، این شخص، نمی‌دانست که فرض خدا را در کجا اداء کند.
خداوند می‌فرماید: (اگر کسانی که ضعیف‌الایمان بودند و نفاق داشتند، توبه کنند و نماز خود را برپا دارند و زکات خود را بدهند، برادران دینی شما می‌شوند).
این خیلی مهم است که اخوت و برادری و قرار گرفتن در صف مسلمانان با پرداخت زکات اتفاق می‌افتد.
وقتی خدا ثروتی را به یک جامعه یا شهر می‌دهد، این ثروت باید تقسیم شود
مولوی موحدی افزود: خدای متعال، یکی از مسائل مهم زکات را در سوره‌ی حشر بیان می‌کند و می‌فرماید: (ای پیامبر! آن‌چه که مال غنیمت از یهود بنونضیر یا بنی‌قریظه به غنیمت بردی، از آن تو نیست، قرار نیست این مال فقط بین ثروت‌مندان شما تقسیم شود).
هرکسی به شکلی از سفره‌ای که خدا قرار داده است، بهره می‌برد اما قرار نیست فقط ثروت‌مندان از این ثروتی که برای همه‌ی مردم قرار داده است، استفاده کنند و بین خودشان این مال را دست به دست کنند.
به طبقات مختلف فقرا و مساکین توجه کنیم و همه را ببینیم.
وقتی خدا ثروتی را به یک جامعه یا یک شهر می‌دهد، این ثروت باید تقسیم شود.
ما چه کاره هستیم که چندین سال ثروت را جمع آوری کردیم و به فکر هیچ‌کس نبوده‌ایم و اگر کسی به زور از ما گرفت به او دادیم ولی حق خدا را اداء نکردیم.
وظیفه‌ی ماست که از نظر اخلاقی، از فقیری که نزد ما می‌آید تشکر کنیم
هرکس که زکات مال خود را می‌دهد، باید با خود بگوید که خدایا! من از تو و هم وسیله‌ای که باعث شد من فرض خود را اداء کنم، تشکر می‌کنم.
با توجه به وضعیت اقتصادی و معیشتی که از مردم مشاهده می‌شود، خواسته‌ی قلبی بنده است که در شهر خواف هیچ کسی دست جلوی کسی دیگر دراز نکند.
خیلی بد است که در شهری که در یک نماز جمعه آن، میلیون‌ها تومان برای یک کار خیر جمع آوری می‌شود، فقیری را ببینیم که هرروز از جلوی ما بگذرد و به فکر او نباشیم.
اما گاهی بعضی فقیران ظاهری هستند که خداوند مال زیادی به آن‌ها داده است اما از گدایان هم بدتر زندگی می‌کند و این هم بد است.
پیامبر(ص) می‌فرمایند: (کسی که خداوند به او مال داده است و از آن استفاده نکند، مورد رحمت خدا قرار نمی‌گیرد.
وی در مورد معاملات امروز جامعه نیز خاطر نشان کرد: اگر از کسی کالایی خریداری می‌کنیم و می‌گوییم که فعلا ندارم و چند وقت دیگر پول را می‌دهم و بعد از دوماه که می‌رویم فروشنده می‌گوید: این جنسی که شما برده‌اید الان گران شده است و باید فلان مبلغ را بپردازید، این کار درست نیست و باید همان اول یا معامله را نقد کنیم و یا به او چک بدهیم و مسئله را با او تمام کنیم و با مبلغ و زمان معین معامله را تمام کنیم.
حوزه‌های علمیه، یکی از موارد پرداخت زکات هستند
یکی از موارد مصرف زکات، حوزه‌های علمیه هستند که افرادی که در این حوزه‌ها مشغول درس هستند، در راه خدا بیرون شده‌اند و در آینده خیرخواهان جوامع خود می‌شوند.
باید به هر نیازمندی که در اولویت هست، زکات خود را بپردازیم و نام نبریم که تا چند سال همه این نیازمند را بشناسند و فقرا را زیر بار منت خود قرار ندهیم.
همان‌طور که اشاره شد، حوزه علمیه احناف خواف نیز یکی از مهم‌ترین مواردی است که باید زکات خود را به این مکان مقدس که مولانا خواجه شمس‌الدین مطهری(رح) پایه‌گذار آن بودند، بپردازیم و قدر حوزه و علمای خود را بدانیم.
