به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی احناف خواف، مولوی محمد مکفی مدرس محترم حوزه علمیه احناف خواف، در مراسم نماز جمعه (۳ آبان‌ماه ۹۸) اهل سنت خواف، با تلاوت آیه «أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَىٰ عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَىٰ سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَىٰ بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَنْ يَهْدِيهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ جاثیه/23» و «وَ أَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوى‌ فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوى‌» به ایراد سخن پرداخت.
وی در مقدمه خویش گفت: عصر ما، عصر سقوط و انحطاط انسانيت و دنيای بي‏‌تفاوتی نسبت به مسائل و امور سرنوشت‏‌ساز است. امروزه متأسفانه در کشورهای مختلف دنیا به خاطر پیروی برخی از نفس و هواهای نفسانی، جنگ و خونریزی به پا است و انسان‌های بی‌گناه زیادی به خاک و خون کشیده می‌شوند و یا آواره می‌گردند. مشکل عصر ما نبود امکانات و وسایل آسایش نیست، بلکه این است که به جای پیروی از خداوند متعال، پیروی از نفس و شیطان وجود دارد.
ایشان افزود: انسان دارای دو بخش می‌باشد، بخش اول جسم اوست که ظاهری است و توسط حواس پنج‌گانه قابل درک است و از او به عنوان بُعد جسمانی یاد می‌گردد و بخش دوم آن، غیبی است و آن نفس است که از عالم غیب و ملکوت آمده و به او بُعد روحانی یا نفسانی گفته می‌شود. از نفس می‌توان به عنوان یکی از نعمت‌هایی که خداوند متعال در اختیار انسان قرار داده، نام برد، زیرا خداوند متعال در کلام خودش به نفس قسم یاد نموده و می‌فرماید: «وَ نَفْسٍ وَ ما سَوّاها (شمس/7)»
مولوی مکفی در تعریف و توضیح واژه "نفس" خاطرنشان کرد: کلمه نفس در آیات زیادی و حدود 346 مورد به صورت‏ مفرد و جمع و تقریباً در هشت معنا به کار رفته است. نفس، جوهر روحانی است که به ذات خود زنده است و چون قرین و همنشین جسمی ‌از اجسام گشت آن را مانند خود می‌نماید؛ مانند صورت آتش که جوهری سوزان است که اگر آن را در کنار جسمی ‌از اجسام قرار دهی، آن جسم را هم مانند خود داغ می‌نماید.
ایشان ادامه داد: نفس انسان دارای دو درجه است که عبارتند از: بُعد اول که بُعد حیوانی نفس باشد از آن به نفس اماره یاد می‌شود. و بُعد دوم نفس بُعد الهی و رحمانی نفس می‌باشد که این بُعد ابتدا نفس لوامه و بعد مطمئنه نام دارد. بنابراین نفس انسان دارای سه مرتبه است که پایین ترین مرتبه نفس، نفس اماره‌ بالسوء می‌باشد که مربوط به حالت نقص نفس است و مرحله‌ای است که انسان از درون میل به کج‌روی و افراط و تفریط در امور زندگی دارد کلام الهی در مورد این نفس از قول حضرت یوسف (ع) بیان می‌کند: «وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلا مَا رَحِمَ رَبِّي إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ (یوسف/53)»
حضرت علی این نفس را برای انسان به مانند اسبی وحشی و غیرقابل کنترل می‌داند که به هر طرف که بخواهد سواره را می‌‌برد و آخر، این نفس صاحبش را به آتش جهنم خواهد انداخت. برخى از مفسران برآنند که نفس امّاره همان نفس حیوانى است که داراى سه قوه «شهوت، غضب و واهمه» مى‌باشد. تنها عاملى که مى تواند در برابر سرکشی‌ها و تجاوزهاى نفس امّاره ایستادگى کرده و آن را مهار نماید قدرت ایمان به خداوند و تقویت اراده و عقل است.
مولوی مکفی در بیان فرق بین وساوس شیطان و نفس گفت: فرق بین وسوسه شیطان و نفس در این است که شیطان در ابتدا انسان را به سوی معصیت و گناه تشویق می‌کند، اگر با او مبارزه شود به سوی گناه دیگری تشویق می‌کند، زیرا او ارتکاب گناه مشخصی را از انسان نمی‌خواهد، بلکه فقط به دام گناه افتادن برایش مهم است، ولی نفس به انجام گناه مشخصی اسرار می‌ورزد و در انجام آن پافشاری هم می‌کند. شیطان به طرف گناه دعوت می‌دهد و وسوسه می‌کند و هنگامی که نفس مزه گناه مشخصی را چشید به آن امر کرده و کم کم به آن عادت می‌نماید. به همین دلیل افرادی در ماه مبارک رمضان هنگامی که شیاطین در غل و زنجیر هستند، به گناهان مختلفی که نفس با آن خو گرفته و عادت کرده، مشغول هستند.

مدرس محترم حوزه علمیه احناف خواف اظهار داشت: صفات و تمایلات نفس اماره عبارتند از: 1. راحت‌طلبی و سختی‌گریزی. 2. لذت خواه بودن. 3. سیری ناپذیری. یعنی از انجام کاری که مطابق و موافق میلش باشد (کار زشت) سیر نمی‌شود و همیشه به دنبال آن است. 4. حیله گری و نیرنگ بازی. نفس اماره همواره در کمین انسان نشسته تا فرصتی بدست آورده و او را از حق بدر بکند. 5. توجیه‌گر بودن. زمانی که نفس اماره بالسوء انسان را به انجام کاری زشت تشویق می‌کند و فرد بعد از انجام کار زشت، پی به کار بد خود برده و عذاب وجدان پیدا می‌کند، نفس اماره در صدد توجیه کردن کار بد برای انسان است و سعی می‌کند زشتی و قباحت کار را نزد فرد از بین ببرد. 6. تنبل و کسل بودن.
ایشان در بیان خطرات نفس گفت: خطرات نفس عبارتند از: 1. تسلط بر عقل و مانع شدن از بکار‌گیری صحیح عقل. 2. باعث دنیازدگی انسان می‌شود. به خاطر همین دنیازدگی است که این همه جنایت در دنیا صورت می‌گیرد. عَن أنس بن مالك: قال : قال رسول الله: «حُبُّ الدنيا رأسُ كلِّ خَطِيئَة». (جامع الأصول من أحاديث الرسول لابن اثیر) اگر امروز مسلمانان در دنیا با شکست روبرو هستند و همیشه در حال شکست می‌باشند، همین دنیازدگی است، در حدیثی می‌آید: «عَنْ ثَوْبَانَ مَوْلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ، قَالَ: " تُوشِكُ الْأُمَمُ أَنْ تَدَاعَى عَلَيْكُمْ كَمَا تَدَاعَى الْأَكَلَةُ عَلَى قَصْعَتِهَا، قِيلَ: أَمِنْ قِلَةٍّ نَحْنُ يَوْمَئِذٍ؟ قَالَ: بَلْ أَنْتُمْ كَثِيرٌ، وَلَكِنْ كَغُثَاءِ السَّيْلِ، وَلَيَنْزَعَنَّ اللَّهُ الْمَهَابَةَ مِنْكُمْ، وَلَيَقْذِفَنَّ الْوَهَنَ فِي قُلُوبِكُمْ، قَالُوا: وَمَا الْوَهَنُ؟ ، قَالَ: حُبُّ الدُّنْيَا , وَكَرَاهِيَةُ الْمَوْتِ» 3. موجب غفلت می‌شود. 4. موجب جهل و عواقب خطرناک آن خواهد شد. عَنْ شَدَّادِ بْنِ أَوْسٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «الْكَيِّسُ مَنْ دَانَ نَفْسَهُ، وَعَمِلَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ، وَالْعَاجِزُ مَنْ أَتْبَعَ نَفْسَهُ هَوَاهَا، وَتَمَنَّى عَلَى اللَّهِ» (ترمذی، ابن ماجه، مسند احمد و ...)
مولوی مکفی در زمینه راه های تقویت مبارزه با نفس اماره تصریح کرد: 1.روزه داری. در حدیثی بیان می‌شود: عن ابن عباس، أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال: «عليكم بالحزن فإنه مفتاح القلب» قالوا: يا رسول الله، كيف الحزن؟ قال: «أجيعوا أنفسكم بالجوع وأظمئوها» (معجم کبیر طبرانی) 2.ذکر خداوند متعال. «الَّذِینَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»؛ (رعد/28) 3. کنترل نفس. عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «لَيْسَ الشَّدِيدُ بِالصُّرَعَةِ، وَلَكِنَّ الشَّدِيدَ الَّذِي يَمْلِكُ نَفْسَهُ عِنْدَ الْغَضَبِ» (بخاری، مسند احمد و ...)
وی در زمینه راه های مبارزه با نفس خاطرنشان کرد: پیامبر (ص) فرمودند: «الْمُجَاهِدُ مَنْ جَاهَدَ نَفْسَهُ فِي طَاعَةِ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ» (مسند احمد) و در جایی دیگر بعد از بازگشت از جهاد فرمودند: «قدمتم خير مقدم، قدمتم من الجهاد الأصغر إلى الجهاد الأكبر مجاهدة العبد هواه» (کنزالعمال) بنابراین بزرگ‌ترین مجاهده، مجاهده با نفس می‌باشد. مجاهده با نفس پنج نوع است: 1- مجاهده با نفس در دفع شهواتی که نفس انسان را به انجام آن وادار می‌کند. مانند: شهوت شرمگاه، شهوت شهرت، شهوت پست و مقام، شهوت بطن، شهوت دنیا و ... . 2- مجاهده با نفس در آموختن علم. جای بسی تأسف است که امروزه فقط مدرک‌گرایی مد شده و افراد زیادی که مدرک دارند از علم تهی و خالی هستند. 3- مجاهده با نفس در عمل به علمی که آموخته است. چه بسا علمایی هستند که مطالب و معلومات مختلفی دارند، ولی عمل به آن نمی‌کنند، خداوند متعال در مورد علمای یهود می‌فرماید: «مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (جمعه/5) 4- مجاهده با نفس در دعوت مردم به سوی علم و عملی که آموخته است. «وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَي الْخَيْرِ وَ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» (آل‌عمران/104) 5- صبر در برابر سختی‌های و مشکلات دعوت: زیرا دعوت همواره همراه با مشکلات خواهد بود، لقمان حکیم به فرزندش می‌فرماید: «يَا بُنَيَّ أَقِمِ الصَّلَاةَ وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَاصْبِرْ عَلَى مَا أَصَابَكَ (لقمان/17)» زیرا دعوت همراه با مشکلات است.

مولوی مکفی ادامه داد: دومین نفس، نفس لوّامه است. نفس لوّامه یعنى نفسى که بسیار انسان را سرزنش و ملامت مى نماید. نکته شایان توجه آنکه در آیات نخست سوره مبارکه قیامت سوگند به نفس لوّامه در کنار سوگند به قیامت بیان شده است و این خود بیانگر ارزشمندى و شرافت و جایگاه والاى نفس لوّامه است که در واقع نشانگر دو دادگاه درونى و دادگاه رستاخیز است.
سومین نفس، نفس مطمئنه است که مخصوص اولیاء و بزرگان می‌باشد.
چهارمین نفس، نفس غافل است. این نفس گم گشته‌ای بی‌ارزش است که بدون هیچ هدف و مقصودی فقط زندگی می‌کند. چرا از این نوع نفس در کلام الهی یاد نشده است؟ زیرا این نفس شایسته‌ی نام برده شدن هم نیست. این نفس، نفس همان افرادی است که با هر کس مثل خودش هستند و هیچ اراده و هدفی از خودشان ندارند. این افراد چه می‌خواهند؟ برای چه زندگی می‌کنند؟ چه هدفی را در پیش دارند؟ خودش نمی‌دانند، زیرا نفسشان نفس غافل می‌باشد.
ایشان تاکید کرد: حال ای عزیزان خوب توجه کنید که نفسمان جزء نفس لوامه یا مطمئنه باشد و اگر نفس اماره یا غافل در ما وجود دارد، با مجاهده و تلاش و کوشش او را تغییر دهیم و در مسیر درست قررا دهیم.
مولوی مکفی در بخش دیگر سخنان خویش گفت: روز یکشنبه رحلت رسول اکرم به روایت اهل تشیع است، ما اهل سنت برای هیچ کس عزاداری نداریم به همین جهت در فقه ما عزاداری بر سرور کائنات هم صحیح نیست و حتی برای عزیزترین افرادمان هم عزاداری نمی‌کنیم. وحدت این نیست که سنی به مذهب و فقه شیعه و یا شیعه به مذهب و فقه سنی عمل نماید، وحدت این است که هر کس به مذهب و فقه خودش عمل کند و در کنار آن با همدیگر مانند برادر زندگی کنیم و وحدت داشته باشیم.
چند روز دیگر که رحلت رسول خدا و حضرت حسن و بعد از آن حضرت رضا تمام شود، به احتمال زیاد مراسمات عروسی و شادی شروع خواهد شد، خواهش ما این است که در این مورد از نفس اماره تبعیت نکنیم، بلکه به قرآن، دین و پیامبران گوش فرا دهیم و از هر فعلی که بر خلاف شریعت مقدس اسلام است بپرهیزیم.

احناف خواف| به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی احناف خواف، حضرت مولانا مطهری در کارگاه آموزشی فرهنگ تقریب که صبح امروز سه‌شنبه ۲۶ شهریورماه، به همّت کانون تقریب دانشگاه آزاد اسلامی خواف، در سالن اجتماعات آموزش و پرورش خواف برگزار گردید پس از قرائت آیه: «وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ» بیان داشتند: در آیه‌ای که قرائت شد، یکی از موارد فرهنگ تقریب وسطیت است، که امت حضرت محمد(ص) باید از افراط و تفریط به دور بوده و در همه موارد، امت وسط باشند و فرهنگ تقریب نیز همین را از ما می‌خواهد.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی احناف خواف، حضرت مولانا مطهری - مدیریت محترم حوزه علمیه احناف خواف - در خطبه‌های نماز جمعه هشتم شهریورماه اهل سنت خواف، "اهتمام به تزکیه و اصلاح نفس" و "تربیت صحیح فرزندان و توجه به آنها" را از مهمترین دغدغه‌های یک فرد مسلمان دانستند و به برخی از مشکلات ظاهری شهرستان اشاره نمودند.

مولانا مطهری در مراسم عید سعید فطر شهر خواف:

• مهمترین نکته‌ای که باید همه والدین نسبت به آن دغدغه داشته باشند و فرزندان را بدان سفارش کنند، تداوم و پایداری در اعتقاد و دین است.

احناف خواف|بیست‌وچهارمین نشست مجمع فقه اسلامی اهل‌سنت ایران، با حضور علما و کارشناسان فقهی از استان‌های خراسان رضوی، خراسان جنوبی، گلستان و سیستان‌بلوچستان پس از دو روز بحث و مناقشه، شامگاه (چهارشنبه 3 بهمن 1397) در دارالعلوم زاهدان به کار خود پایان داد.